YALNIZLIK ÖLÜME YÜRÜMEKTİR

Yalnızlık.. nedir yalnızlık? Koca bir şehir dolusu insan çevremizi sarmalamışken gözyaşlarımızın yanaklarımızdan süzülmesi mi? Bütün insanlar bize bakarken içimizden  ‘SUS SUS’ diye haykırıp ama her yeni yüzle karşılaşınca göz yaşlarının daha da coşması mı? en tehlikeli hastalık mı yoksa? Gerçekten en korkulacak insanlar mıdır yalnız insanlar? Hayatımız boyunca birçok kez terk ederiz ve birçok insan tarafından da terk ediliriz aslında.. peki yalnızlığın belirtisi hangisi?yada birini seçip tanımlamak mümkün mü bu duyguyu.. kimi zaman aç ve hiç doymayan bir havyan gibi kemirir durur içimizi. Öyle bir hayvan ki alır götürür içimizdeki her şeyi.kendi ruhumuzla boğar ruhsuzlaştırır bizi. Artık bağımlı oluruz yalnızlığımıza. Tedavisi olmayan bir alışkanlıktır bizim için. Yavaş yavaş hayallerimizden umutlarımızdan da  vazgeçeriz. Çünkü hayalden bozma gerçekler bu hale getirmiştir bizi.ne zaman sorulsa ya halimizden memnunuzdur yada bıkmışızdır yalnızlığımızdan.oysa yalan. Ne bıktırır insanı ne de  memnun eder böyle yaşatmaktan. Yalnızlık ikiyüzlü bir acıdır… yalnızlık ölüme yürümektir aslında…….